Leuk dat je hier weer bent en mijn wekelijkse blog leest. Vandaag geen tropisch nieuws uit het zonnige Barcelona, maar deze week wil ik het graag met jullie hebben over 2 heel belangrijke mannen in mijn leven.
1 maart 2006 zat ik bij de Kamer van Koophandel in Amsterdam. Dat is nu dus bijna 14 jaar geleden. Ik had redelijk succesvol Friis & Company opgezet in Nederland voor mijn toenmalige baas en dacht na 3 jaar, dit kan ik zelf ook. Zo opende ik mijn agentschap in 2006 en ging me focussen op de distributie van Deense accessoiremerken.
Ik ben nooit een echte uitblinker geweest op school. Het Atheneum kostte me echt veel moeite en ik ben zelfs gezakt voor mijn eindexamen. Toen ik 6 VWO voor de tweede keer deed en ik een beetje hulp kreeg, viel het kwartje en ging ik vervolgens fluitend door de universiteit. Ik ben alles behalve autodidactisch; ik heb een voorbeeld nodig, iemand die me helpt. Iemand die me een beetje begeleidt. Dat is wijsheid van nu, dat wist ik in 2006 nog niet.
Dat ik nu 14 jaar later best succesvol All-time Favourites run, is niet dankzij een business-talent. Ik runde mijn business onder het mom Management by Luck. Ik deed maar wat, kende de markt goed, had niet echt een visie of een missie. Wel een neusje voor trends en een overload aan passie, energie en doorzettingsvermogen.
In 2014 wilde ik stoppen. Ik had meer dan 10 merken opgezet in Nederland, de rek was eruit. Ik had geen kracht meer een 11e merk op te zetten (Mimic Copenhagen, Sofie Schnoor, Rubber Duck, Tuc Tuc, Lize Lindvig, Kathy Van Zeeland, Holster Australia, Jouels, the Purz-n-izer, Mos Copenhagen). Wel had ik die leuke grote python shopper in 2010 al bedacht en laten produceren onder eigen label. Ik had er 500 verkocht en vond het wel mooi.
Toen meldde zich in april 2014 net-a-porter en dat was mijn game changer. Als zij interesse hebben in die ene python shopper, dan moet ik daar toch veel meer mee kunnen? Ik gaf mezelf 1 jaar om van die ene python shopper een merk en een collectie te maken. Dat was 2015. The rest is history.
Maar een business runnen is niet iets dat je leert op de universiteit of kunt leren uit een boek. Management by luck heeft me best wat gebracht. Maar écht ver kwam ik niet. Het was 2016, ATF liep best aardig, ik werkte me kapot maar verdiende zo weinig en wist niet wat ik moest doen.
Ik ben pas na 2016 echt gaan accelereren toen er een man op mijn pad kwam die me ging helpen echt een business en een merk te bouwen. Mijn kruiwagen. Zonder hem was ik nooit hier gekomen.
Ik heb het over Ole van der Straaten. Hij is mijn business coach. Hij leert me, op bijna militaire wijze, hoe ik mijn business moet bouwen. Met een basement, keuken, restaurant en flight deck. (Vaste termen van Ole) De gouden driehoek (doelgroep, pijn doelgroep en kernpropositie). Daarna menukaart, handboek-soldaat en milestoneplan. Stick to the plan. Nada más. Het blijft voor mij een dagelijkse challenge om niet mijn creativiteit de vrije loop te laten, maar me te blijven focussen. (Ik zie overal kansen) Hij leert me alles over het bouwen van een merk, door alles wat hij zelf heeft meegemaakt in zijn eigen carrière o.a. bij Unilever. Ik hang aan zijn lippen. Altijd. Ook als ik op mijn flikker krijg.
Fijn weekend! Liefs Brechje